April 2015
.zachęcam, choć niełatwo - Alfred Whitehead - "nauka i świat współczesny". | .i encourage, even if it's not easy - Alfred Whitehead - "science and the modern world".
wydany w 1925 roku cykl wykładów angielskiego filozofa z początków XX wieku. choć wydawałoby się że współczesny świat Whiteheada (naukowo buzujący, z wielkimi dyskusjami fizyczno-filozoficznymi – ech, pomijając wojny, pasjonujące to były czasy) jest dla nas okresem zamkniętym, okazuje się, że część dziedzin, które podejmuje nieszczególnie straciły na aktualności. część wykładów stanowi ocena przez autora wzajemnego wpływu na siebie filozofii i nauki od XVI-XX wieku przy podejmowaniu z nimi równoczesnej polemiki, w części z kolei Whitehead proponuje własny sposób spojrzenia na poszczególne domeny wszechświata – naukę, fizykę, abstrakcję, Boga (i to te właśnie wykłady są mniej przystępne – a może to kwestia tłumaczenia?). generalnie lektura jest inspirująca, dwa ostatnie wykłady zaś bardzo dobrze domykają całość elegancko łącząc się z naszą współczesnością – i równocześnie wykazując słuszność części tez Whiteheada – np. wskazania niebezpieczeństw związanych ze specjalizacjami naukowymi kosztem interdyscyplinarności umożliwiającej szerszy namysł nad badanymi zagadnieniami. ciągle – a nawet bardziej – aktualne.
a cycle of lectures initially published in 1925 of english philosopher of the beginning of 20th century. although it would seem that Whitehead’s present world is an closed book to us (which was flaring, with great cross philosopical-physical discussions; fascinating times), it is clearly visible that its domains are still pretty actual. a part of lectures is a trial of an estimation of mutual influence of the philosophy and the science between 16th and 20th century, with simultaneous polemic undertaken, in other parts of them Whitehead propose its own viewpoint on individual domains of the universe – as science, physics, abstraction or God (and those lectures are less accessible – or maybe it is a matter of polish translation ?). generally, reading is quite inspiring, and last two lectures close the book very properly, connecting the whole with our present times in quite elegant way. additionally – it clearly shows the corectness of some Whitehead’s thesis – for example his pointing on risks that connect with scientific specializations at the expense of interdisciplinarity allowing wider cogitation on issues that are being researched. constantly and even more acutal.
write comment >>
.zachęcam - gra 'the bridge' | .i encourage - 'the bridge' game.
logiczno-zagadkowa rozrywka umysłowa w oprawie choć niewybitnej – to przyjemnej, ręcznie rysowanej dwuwymiarowej grafiki. gra stworzona przez dwuosobowy hiszpański mikrozespół – Ty Taylor’a i Mario Castañeda z klimatyczną muzyką Kevina MacLeod’a (który notabene również udostępnia część swoich utworów na licencji royalty-free). akcja rozpoczyna się w niby-sielankowym sadzie, przenosząc się do niby-zwykłego domu, ale podskórnie wyczuwa się jakąś tajemnicę. dom – a jakże – szybko zwykłym być przestaje, prezentując szereg zagadkowych metafizycznych komnat i pomieszczeń wewnątrz. rozgrywka polega na znalezieniu na planszy metod otwarcia oraz dotarcia do drzwi do następnego poziomu poprzez manipulację przestrzenią, grawitacją w oprawie wykorzystującej złudzenia optyczne i figur niemożliwych. choć nacisk w grze położony jest na zagadkach i wyobraźni przestrzennej, pod względem wymagań jest pozycją raczej lżejszego kalibru, odkrywanie sączącego się z planszy na planszę kosmicznego przekazu budzi ciekawość. sympatyczna rozrywka do pokombinowania.
“the bridge” zgarnął pokaźną liczbą nagród; jest dostępny jest na pc, xboxa oraz androida. do oglądania – generalnie dla osób w każdym wieku, natomiast ze względu na trudność zagadek – do grania – od kilkunastu lat. aby w pełni ukończyć “the bridge” trzeba ją przejść dwukrotnie (tu lekki zawód) – za drugim razem w trudniejszej wersji zmodyfikowanej. całość z samodzielnym rozgryzaniem zagadek zajmuje ok. 7-8 godzin. jest polska wersja językowa.
a logic-puzzle mental entertainment, in the scenery of – althrough not preeminent – very pleasant, hand-drawn two dimentional visuals. the game was created by two persons, spanish microteam – Ty Taylor and Mario Castañeda, with additional usage of climatic music by Kevin MacLeod (who, by the way also shares a part of his works with royalty free licences). the action starts in “something-like” bucolic orchard, moving quickly to “something-like” usual house, but with the feeling of some mistery inside. the house, of course, desists to be usual very soon, showing a number of mysterious metaphysical rooms and chambers within. the gameplay is about discovering the method of opening and getting into doors leading to the next level, by manipulations the gravity and space constructed of optical illusions and impossible figures. although the emphasis within the game is laid on puzzles and spatial imagination, the game is rather not much demanding, the process of discovering oozing cosmic message arouses curiosity. a nice entertainment with racking a brain.
“the bridge” took appreciable number of awards; is availabile on pc, xbox and android. for observing the game is appropriate for persons of all ages, but for gaming – taking the puzzle level – rather starting of teenagers. for full completion “the bridge” it is necessary to finish it twice (a slight disappointment), the second time on harder, modificated version. total gameplay, with self-solving puzzles takes about 7-8 hours.
write comment >>
.ciekawostka. jajo. | .oddity. the egg.
ciekawostka z zakresu fizyki. podczas gotowania, poprzez pękniętą skorupkę jajka wysączyło się całe żółtko, na zewnątrz grawitacyjnie (?) uformowało z powrotem w kulę i tak ugotowało się na twardo. hmm.
an physical oddity. while boiling, through cracked shell, whole egg yolk have been drained out, then outside it gravitationally (?) formed into sphere again, and then hard-boiled. hmm.
write comment >>
.jakoż nie czytać? George R.R. Martin - "uczta dla wron". | .how not to read? George R.R. Martin - "a feast for crows".
czwarty tom “pieśni lodu i ognia” to w zasadzie nawet nie propozycja, ale po prostu – ponieważ czwarty – powinność, efekt dawno wcześniej podjętych decyzji wgłębienia się w świat zwany filmowo “grą o tron”. dwuczęściowa “uczta dla wron” zwalnia niestety, autor koncentruje się wyłącznie na mniej więcej połowie dotychczasowych bohaterów oraz wprowadza zamęt z nowymi postaciami oraz liniami rodowymi, od ilości których zaczyna kręcić się w głowie. gdzieś w tle dogasającej pożogi z poprzednich tomów rośną nowe niepokoje, dotychczasowi bohaterowie generalnie próbują osadzić się w nowym (nie)porządku. i byłoby nieciekawie, gdyby nie brianne, która ratuje tą część opowieści i kradnie ją pozostałej części towarzystwa. byle do “tańca ze smokami”.
the fourth volume of the “the song of ice and fire” series is not even the proposal – because of being ‘fourth’, it is an function, an effect of previous decisions of diving into the world, also known popularly as “game of thrones”. two volumes “a feast for crows” unfortunately slacks off, the author focuses on more-less half of previous protagonists and adds a confusion with new ones, with their bloodlines which numbers cause feeling dizzy. on the background of the conflagration from previous volumes that burns out now, a new concerns are borning, well known protagonists try to settle themeselves in a new (dis)order. and it could have be almost unexciting, but brienne saves the story and thieves it from the rest of company. after crows – “dance with dragons” comes.
write comment >>
.zachęcam - gra 'the swapper'. | .i encourage - 'the swapper' game.
‘the swapper’ fińskiej grupy ‘facepalm games’ umiejscawia gracza jako samotnego, nie wiadomo skąd pojawiającego się astronautę na pokładzie opuszczonego ludzkiego statku kosmicznego – stacji orbitującej gdzieś nad nieznaną planetą. podczas penetracji kolejnych pomieszczeń powoli – poprzez analizę logów w funkcjonujących jeszcze terminalach komputerowych oraz ukazujące się retrospekcje – odkrywana zostaje postrzępiona historia-układanka dotycząca przeszłych badań nad obcą formą życia – uformowaną na kształt sieci indywidualnych świadomości wszczepionych w nieruchome quasi-kamienne struktury, które to świadomości równocześnie mają możliwość interferowania ze świadomością ludzką.
fabularnie rzecz dotyczy pytań zarówno o kwestie własnej indywidualność (problematyka autoklonowania, transferu świadomości), alternatywnych form życia, jak również metod współpracy i współżycia w obrębie danej cywilizacji czy społeczności.
mimo znacznego kalibru zagadnienia, podejmowanego przez fabułę, na poziomie rozgrywki ‘the swapper’ jest spokojną, nieśpieszną grą logiczno-platformową, który to aspekt zdecydowanie dominuje ponad warstwą fabularną. gra w zdecydowanej większości polega na próbach dotarcia w kolejnych pomieszczeniach do specyficznych obiektów (‘orbs’) stanowiących swoiste klucze dostępu do kolejnych segmentów statku. do dyspozycji gracz otrzymuje technologię umożliwiającą klonowanie własnej osoby – do pięciu egzemplarzy naraz oraz transfer świadomości (z warunkami) w obrębie tak sklonowanych postaci, z pewnymi oczywiście warunkami. główny nacisk położony jest na znalezienie rozwiązania i konfiguracji dojścia do kluczy, w kilku przypadkach kwestię tę trzeba skoordynować z umiejętnościami zręcznościowymi.
grę wyróżnia specyficzna oprawa graficzna – efektowne operowanie głębią ostrości z wpadającym w oko bokehem tła w zestawieniu z klimatycznym, oszczędnym oświetleniem pozwoliło autorom przekonywująco zbudować nastrój spokojnej samotności, z wibrującą tajemnicą w tle. mniam.
grze raczej nie nadawałbym jakichś kategorii wiekowych, dla próby ogarnięcia fabuły niezbędna jest znajomość języka angielskiego – choć nie jest on konieczny dla warstwy łamigłówkowej i do ukończenia gry, co zajmuje ok. 8 godzin. Gra jest dostępna na pc, osx, playstation 3, 4, vitę oraz wii u.
‘the swapper’ by ‘facepalm games’ – an developer from finland – places the gamer as solitary, out-of-nowhere austronaut on the board of the abandoned human spaceship station that orbits somewhere there, over unknown planet. during successive penetration of futher chambers and sectors, slowly – by the analysis of the logs in still active computer terminals and by watching appearing retrospections – the jagged puzzle-story of the previous research under the alien form of life is discovered. the unknown lifeform bases on the network of individual consciousnesses implanted within immobile quasi-stone structures, which has also ability to interfere with the human consciousness.
narratively taking, the storyline is about questions both for matters of the self-individuality (issues of autocloning, the consciousness transfer) as well as alternative methods of cooperation and coexistence in given civilization or society.
despite of the issue’s caliber, on the level of the gameplay ‘the swapper’ is an calm, leisurely puzzle-platform game, and this aspect is definitely dominant over the storyline. during the most time of the gameplay, it is about trials of the getting the specific objects (called ‘orbs’) in the further chambers. those orbs are peculiar access-keys to the next segments of the starship. the gamer gets the technologies of cloning itself – up to five clones at the same time – and of transfering the single consciousness between those clones. the main pressure is placed on finding solution and the configuration of accessing the key, in few moments also it must be coordinated with arcade skills.
the game is distinguished by very specific graphics – eye-catching operating of depth of field and bokeh together with climatic and frugal lighting enabled authors to create convincing calm’s and solitary’s mood, with the mistery that vibrates in the background. yummy.
i wouldn’t give any specific age ratings to the game; the knowledge of english is essential for understanding the story – but it is not necessary both for the puzzle-solving layer of the game as well as for finishing it – and which takes about 8 hours. ‘the swapper’ is availabile for pc, osx, playstation 3, 4, vita and wii u.