February 2015
.zachęcam - Angelika Kuźniak - Papusza.
dokumentalna pozycja analizująca życie samorodnie kiełkującej cygańskiej poetki, Papuszy, obserwowanej, pobudzanej i uwzniaślanej przez przedstawicieli polskiego powojennego literacko-poetyckiego mainstreamu. rzecz o trudnym życiu, będącym między innymi efektem fascynacji literatów, a także o idei poezji w warunkach zgrzebnej realności. rzecz również o skutkach tychże, prowadzących do ostracyzmu w hermetycznym, taborowym, cygańskim środowisku – rozbijanym równolegle i masowo przez zawieruchę wojenną oraz następującą po niej nowoczesną demokrację ludową. a swoją drogą, ci cyganie to niezłe ziółka.
write comment >>
.rekomendacja - gra "framed". | .recommendation - 'framed' game.
opowieść – układanka utrzymana w duchu noir, choć nie w jego klasycznej, chandlerowskiej odmianie – raczej w wariacji bardziej zakręconej, bliższej austerowi. typowy klimat – tajemnica – zagadka – kilka postaci – akcja został naciągnięty na hybrydę komiksowo-filmową, w oszczędnej acz charakterystycznej oprawie graficznej. ten również element jest także największym atutem obsypanej nagrodami produkcji. a za tą odpowiedzialna jest trzyosobowa australijska grupa loveshack entertainment, za którą to nazwą kryją się panowie Joshua Boggs, Ollie Browne oraz Adrian Moore.
rozgrywka polega na układaniu w odpowiedniej kolejności lub/i rotacji następujących po sobie filmowych kadrów ułożonych w komiksowej konwencji w taki sposób, aby następowała kontynuacja akcji i opowieści. czasami trzeba zsynchronizować zmianę kadru z akcją dziejącą się w środku – co nie jest szczególnie wymagające pod względem manualnym. jest pościg, jest tempo, jest tajemniczy bagaż, pojawia się i – a jakże – tajemnicza famme fatale. narracja gna bez przystanku i zbytniego tłumaczenia historii, wciągając w nią jednocześnie gracza poprzez stosowanie zaintrygowania.
framed nie jest zbyt długie, ukończenie całości zajmuje ok. 2 – 2,5 godziny, co należy wziąść pod uwagę konfrontując oferowany czas z ceną. język angielski jest w zasadzie pomijalny, historia jest obrazkowa, występują w niej niedrastyczne elementy przemocy (typu ogłuszenie, filmowe strzelaniny) – więc produkcja akceptowalna dla osób od wieku ok. 10-11 lat. tytuł jest dostępny póki co wyłącznie na system iOS.
da noir styled jigsaw-story, but not in the classic Chandler-like style; rather sort of more twisted variation closer to Paul Auster. its typical clima elements: the secret, the riddle, few characters and action was stretched on the frame of cartoon-movie hybrid, keeped with frugal but styled graphics form. this part of the game is also the biggest trump of award-winning production. responsibility for ‘framed’ goes to three-persons australian group named loveshack entertainment, where behind misters Joshua Boggs, Ollie Browne and Adrian Moore are staying.
the gameplay is about rearranging disordered movie-frames set in cartoon convention, one after one, in precise order and/or rotation to get continous story that dynamicly throws the action forward. sometime it’s neccessary to synchronize the changing of the frames with the action within – but it is not specially demanding in the matter of manual skills. there is a race, there is the tempo, secret luggage, of course – famme fatale. the narration is running without both stoping and engaging in quick explaination of the story – and that’s what immerses the player – an intrigue.
framed is not too long, completing it takes about 2-2,5 hours – and this should be taken under consideration comparing with the price of the game. knowledge of english is negligibile. the story is picture based, with non drastic violence elements (stunning, movie-sytle firing) – so it’s acceptable for the persons starting of 10-11 years old. the title is availabile on iOS only at the moment.
write comment >>
.dla masochistów - Leonard Susskind, George Hrabovsky - "teoretyczne minimum. | .for masochists - Leonard Susskind, George Hrabovsky - 'the theoretical minimum'.
pozycja w zamyśle dedykowana osobom zainteresowanym poważniejszym wejściem w fizykę. główny z autorów – nobilitowany fizyk, specjalizujący się w tematyce teorii strun szybko ściąga na ziemię ambitnych semiścisłowców, serwując z rozdziału na rozdział coraz to poważniejsze arkana matfizyki przy samych zjawiskach fizycznych ukrytych w głębokim, dalszym planie. stosowane skróty w działaniach powodują, że książka nie jest samowystarczalna – istnieje konieczność posiłkowania się dodatkową literaturą i samodzielnym wyszukiwaniem wyjaśnień w innych źródłach. to wszystko przekłada się na fakt, że książkę czyta się z każdą stroną szybciej i – niestety – pobieżniej. a mroki w głowie pozostają.
the book intended to be dedicated to people interested in deeper physic’s engagement. the main author – ennobled physicist, specialized in string theory, downs to earth very quickly all those abitious semisciencists by serving them, chapter after chapter, more and more complicated mathphysics arcana – while same physic phenomenons are hidden in the deep, deep background. shortcuts in math formulas causes that book is not self-reliant, it is necessary to look for additional informations and other literature as well as looking for explanations in other sources. everything that leads to the fact that reading process of the book is quicker and quicker – and unfortunately – more desultory. and murks in head are still staying there.
write comment >>
.nie nalegam - Marek Huberath - vatran auraio.
organiczna antyutopia (tworzona przez autora na przestrzeni 13 lat) rozgrywająca się na nieokreślonej planecie w klimacie charakterystycznego chłodu słowackich tatr. opowieść o próbach utrzymania się mikrospołeczności typu osadowego w surowym środowisku z niewypowiedzianym międzypokoleniowym imperatywem, będącym równocześnie (już poza refleksją) celem wyższym niż istotność samorozwoju jednostki. jak na Huberatha przystało, dość depresyjna sprawa. sugestywność podejścia do tematu i stosowanie zimnej beznamiętności nie pozostają bez wpływu na czytelnika, stawiając go w pozycji raczej obserwatora, średnio zainteresowanego sprawą. ale źle nie jest.
ps.
vatran auraio to jedno z trzech opowiadań w tomie – zajmuje jednak ponad 90% jego objętości. są jeszcze dwa szorty – “spokojne, słoneczne miejsce lęgowe” (w podobnym klimacie) oraz “maika ivanna” (intrygujące, z dużym potencjałem).
this book is availabile only in polish at the moment.
write comment >>
.zachęcam - gra Sector Strike. | .i encourage - Sector Strike game.
fantastyczny przedstawiciel gatunku shoot’em up (zwanego dzisiaj określeniem shmup), trzymający się jego klasycznych reguł – samotna walka małego statku/pojazdu z hordami statków strzelających z naprzeciwka i z występującymi coraz to trudniejszymi bossami w trakcie rozgrywki. sector strike stworzony został na platformy mobilne przez kanadyjską 7-osobową grupę clapfoot inc. jest to klasyczna gra zręcznościowa, w której umiejętności manualne liczą się przede wszystkim.
piękno gatunku polega na tym, że wbrew pozorom, proces grania nie polega wyłącznie na – widocznym z boku – tępym odmóżdżeniu i skrajnej ekscytacji eliminacją tabunów wrogich statków – dobrze stworzony shmup pozwala zaangażować się w rozgrywkę całkowicie automatycznie i podkorowo, podczas gdy mózg może prowadzić równoległą pracę przemyśleniową na dowolnie wybrany temat. oczywiście, może on również – o zgrozo – w tym czasie ogóle nie pracować, więc tego typu wartość dodaną docenią przede wszystkim jednostki inteligentne.
w sector strike wszystkie elementy rozgrywki zostały kapitalnie zbalansowane, włącznie z całkiem efektowną grafiką (choć, trzeba przyznać – jednostajną, daleko jej do genialnego polskiego ‘sky force 2014’ gliwickiej firmy infinite dreams), długością przeciętnej planszy oraz narastającym poziomem trudności. syndrom “jeszcze tylko jeden sektor, mamo” daje o sobie w pełni znać. clapfoot inc. klapnęło sobie lekko w stopę wysoką grywalnością w zderzeniu z oferowanymi realnymi cenami (lub raczej małymi ilościami benefitów) występujących w grze walut służących do podnoszenia zdolności bojowych statku. gra się tak dobrze, że nie odczuwa się kompletnie potrzeby płacenia za dodatkowe kredyty czy energię, co umożliwiłoby szybszy upgrade.
sektorów w grze jest 60, do pełnego ukończenia gry wymagane jest ich trzykrotne przejście, na coraz to trudniejszym poziomie. przy dość dużym zaangażowaniu może to zająć około tygodnia-dwóch. dwa tygodnie myślenia!
gra jest dostępna na androida, ios oraz windows phone, za darmo. bez ograniczeń wiekowych.
fantastic representative of the shoot’em up specie (which is known in those days as shmup). sector strike tracks all classic rules of the convency – a solitary fight of small spaceship with hordes of opposite baddies, shooting constantly and with harder and harder bosses – level after level. the game was created on mobile platforms by canadian 7-persons group called clapfoot inc. it is classic, skill-based game where manual skills are at the most valuable position.
the beauty of the ‘shmup’ specie is about that the gaming process (in spite of appearences) is not dull inane – as it may look from side perspective – and not about extreme excitement of the herds of enemy starships elimination. well designed shmup gives to the gamer possibility of engagement in the gameplay automaticly and subcortexly – and during that the brain has great chance to work parallelly with the thinking process focused on every single other topic. of course – what a horror! – it may also not work at all, so such kind of value added will be appreciated by intelligent individuals primarily.
all elements of the gameplay was perfectly balanced in sector strike – indicating attractive graphics (but to be honest – a little bit of monotone, far away of the genious, polish ‘sky force 2014’ by infinite dreams from gliwice), the average length of the level and cumulative gameplay difficulty. the “please mom, only one more sector” syndrome is clearly detectable. by the way, clapfoot inc, rather had clap their foot by creating the game with such high playability correlating with offered real prices in microtransactions – or rather small amounts of benefits – that can be taken to upgrade the starship more quickly. the gameplay is so immersive, that there is no demand of necessity of additional paying for the upgrades.
there is 60 sectors in the game, for completing sector strike it is neccessary to pass them triple, everytime harder. taking with quite solid engagement it may take about 1-2 weeks to finish. two weeks of thinking!
the game is availabile on android, ios and windows phone, it is free. no age limitation.
